Het blijft fascineren, het geluid van een roffelende specht in het bos. Uit onderzoek is onlangs gebleken dat spechten er niet zomaar wat op los roffelen. Ieder individu blijkt zijn eigen roffeltje te hebben. Het verschil zit hem zowel in de snelheid waarmee de tikken achter elkaar gegeven worden als de hoeveelheid tikken.
Poolse onderzoekers maakten geluidsopnames van ruim 40 grote bonte spechten en onderzochten de roffels die iedere specht maakte. Daaruit bleek dat er sprake was van herkenbare roffels. Bij 86 procent slaagden de onderzoekers erin om de roffel aan een bepaalde vogel te koppelen.
Spechten gebruiken hun roffels om hun potentiële partners te lokken en hun territorium aan te geven. Zowel mannetjes als vrouwtjes gebruiken de roffel.
De roffel van de specht
Over de inhoud van de roffel stelden de wetenschappers ook een verklaring op. Waarschijnlijk geven de dieren met de lengte van de roffel aan hoe fit (en dus aantrekkelijk) ze zijn. Een lange roffel kost immers flink wat energie en kracht. De hoogst haalbare snelheid is 10 tikken per seconde.
De grote bonte specht is een echte roffelaar. De groene specht roffelt veel minder, lees erover in deze blog.
Foto: Eddy de Vlieger
