Leven onder de grond moet bepaald niet eenvoudig zijn. Overal zand en het is er ook nog eens aardedonker. Hoe vindt de mol ondergronds zijn of haar weg? Natuurjournalist Monica Wesseling ging op onderzoek voor Roots.
Het zou een behoorlijke handicap zijn als de mol zijn gravende leven zou moeten leiden met zand in zijn ogen en oren. Daar heeft het dier dus iets op gevonden. De ogen zijn beschermd door een gordijntje van haren. Moeilijk doorheen te kijken natuurlijk, maar dat maakt weinig uit. Meer dan licht en donker ziet hij sowieso niet met zijn kraaloogjes.
Slimme aanpassingen
De oren van de mol zijn wel belangrijk. Samen met de uiterst gevoelige snorharen zorgen ze voor de oriëntatie. En dus worden de gehoorgangen goed beschermd door inwendige oorschelpen en een dichte vacht. Ook voor het bewegen in een nauwe gang zijn slimme aanpassingen nodig. Verplaatsen doet de mol zich dankzij tot graafhanden omgevormde voorpoten, waarmee hij zich met 12 tot 15 meter per uur door de bodem weet te graven. Een deel van de aarde gooit hij met de voorpoten naar achteren, de rest gebruikt hij om wanden en plafond mee te verstevigen. Vooruitkomen lukt dus opperbest, maar wat te doen als er opeens een vijandig sujet zoals een vossensnuit of obstakel van voren verschijnt? En koprol maken lukt alleen in een toevallig wat bredere gang maar zelfs dan is er het risico van muurvast komen te zitten. Achteruitlopen lijkt evenmin aan te bevelen. Tegen de haren in lopen betekent immers een vacht vol zand. En dus – de natuur is vernuftig – kunnen de haren kantelen in de vacht.
Meer leuke vragen over de mol
- Graven mollen ook wanneer de bodem is bevroren?
- Hoeveel grond kan een mol eigenlijk verplaatsen?
- Kijk je graag naar het tv-programma Wie is de mol? Lees dan dit natuurblog…
Foto’s: iStock
