In de Roots-online-serie “Zo fotografeer je…” vertelt Bert Faber deze keer over het fotograferen van weidebeekjuffers. Een heerlijk fotografie-onderwerp.
Als er in deze periode van het jaar ochtenddauw, windstil weer en koele nachttemperaturen voorspeld worden dan is het geen uitslapen voor mij, maar om 4.00 uur opstaan om naar mijn weidebeekjuffers-stekkie te gaan. Vooral als het de dag ervoor ook mooi weer met een zonnige avond is geweest, zitten ze vaak hoog in het riet en zijn ze makkelijk te vinden. Met name de mannetjes vallen op met hun prachtige blauwzwarte vleugels. De vrouwtjes zijn meestal door hun onopvallende groene kleur wat lastiger te vinden. Maar zoals zo vaak met natuurfotografie, als je er eentje ziet, blijkt het stekkie bij nadere inspectie vol te zitten met weidebeekjuffers.
Neem ook de omgeving mee in je foto’s
Weidebeekjuffers hebben waanzinnig mooie details, maar vergeet niet om het beestje ook in zijn omgeving te fotograferen. Deze foto is gemaakt tijdens zonsopkomst met een lichte telelens. Het linker mannetje heeft zijn vleugels al geopend om zoveel mogelijk zonlicht te vangen zodat hij snel opwarmt.
Scherpstellen
Ik fotografeer altijd met handmatige scherpstelling zodat ik bepaal wat scherp wordt. De autofocus vindt macrofotografie altijd maar lastig en blijft vaak zenuwachtig heen en weer focussen. Hier heb ik een open diafragma gebruikt zodat alleen de bovenste vleugels scherp zijn en de rest mooi vaag wordt.
Details
Bij absoluut windstil weer loont het de moeite om je op details te focussen. Deze foto is gemaakt met een lens die een vergroting van 2x heeft waardoor het onderwerp 2x zo groot op de foto komt als het daadwerkelijk is. Vanwege de beperkte scherptediepte door de sterke vergroting is alleen het deel wat haaks op de lens staat echt scherp. Dit vereist zeer veel geduld en een perfecte scherpstelling.
Abstract
De weidebeekjuffer hoeft er niet altijd compleet op te staan. Ook een beetje meer abstracte foto’s zijn leuk om te maken. De pootjes worden bijna doorzichtig doordat van zeer dichtbij gefotografeerd is. Ook hier is weer een open diafragma gebruikt om alleen bepaalde details scherp op de foto te krijgen.
Vliegende weidebeekjuffers
Waar de vorige statische foto’s allemaal ’s morgens vroeg zijn gemaakt, is deze dynamische foto overdag gemaakt. Als het nog fris is, zijn de weidebeekjuffers prima te benaderen en blijven ze rustig op hun plek zitten. Zodra ze opgewarmd zijn en gaan vliegen wordt het een hele nieuwe uitdaging om ze vast te leggen. Vanwege hun snelheid heb ik de ISO flink omhoog gedraaid zodat ik sluitertijden van 1/2000 seconde kan halen. Als je de vliegende weidebeekjuffers een tijdje observeert, zal opvallen dat ze bijna altijd op dezelfde plek terugkeren. Ze zitten ergens, vliegen even rond en landen weer op dezelfde plek. Dus ik heb dan ook op de grashalm scherpgesteld en net zo lang gewacht totdat de weidebeekjuffer de landing inzette. De camera op continue fotograferen en na een burst zitten er meestal wel een paar aardige en soms een heel geslaagde foto tussen.
