Winter. Buiten stormt het, de regen slaat tegen de ramen. Mijn vriendin giet haar kruik leeg in de wasbak. Mijn oudste dochter (6) vraagt waarom ze een kruik in bed heeft. “Ik had het koud”, zegt mijn vriendin. Dochter weer: “Maar het is toch geen winter?” We hebben haar geleerd dat ze alleen een kruik in bed mag in de winter, want in de winter is het koud.
Winter. Bij het ontbijt zegt mijn andere dochter (4) dat de ijsberen op de Noordpool dood gaan omdat het ijs smelt. Ik verbaasd: “Hoe weet je dat?” “Dat vertelde een kindje in de klas.”
Een winterlandschap wordt meer en meer een plaatje, dat je vindt in geschiedenisboeken (Foto: Theo Bosboom).
Winter. Een exotisch woord. Vroeger kon je als toerist nog wel eens goede sier maken in een ver en warm land door te zeggen dat in Nederland in de winter sneeuw valt en dat je dan kunt schaatsen over rivieren die bevroren zijn. Tegenwoordig praat je met iemand in bijvoorbeeld India over overstromingen. “Ja, die hebben wij ook in Nederland.”
Winter. Een woord uit een geschiedenisboek. Iets wat je leert op school. Iets van vroeger. Het schijnt dat de opwarming van de aarde zorgt voor milde winters. Of dat waar is weet ik niet. Bijna alle geleerden en kranten zeggen van wel. Maar bijna alle geleerden en kranten vertelden ook dat Irak massavernietigingswapen had en dat de millenniumbug in 2000 de wereld in chaos zou storten. Iedereen geloofde het, maar het bleek onjuist. Dat zou ook kunnen gebeuren met het klimaatverhaal.
Lopen op dun ijs, wie kent die sensatie nog? (Foto: Edwin Giesbers).
Winter. Ik wil niet dat mijn kinderen denken dat het koud is wanneer het buiten 0 graden is of dat ze denken dat sneeuw smelt wanneer het de aardbodem raakt. Ik wil ze niet voorlezen over ijsberen. Ik wil geen winterboekenwijsheidkinderen. Ik wil mijn kinderen gewoon kunnen bekogelen met sneeuwballen, ik wil sneeuwpoppen maken en ik wil met ze schaatsen. Ik wil dat ze voelen wat kou is, hoe de metalen wind als een mes op je huid snijdt. Ik wil dat ze ervaren hoe fijn het is om je tintelende handen onder koud water te stoppen en dat het water dan warm lijkt.
Stel, stel dat het waar is, van dat klimaat. Dan zouden we er iets aan kunnen doen. Onze kinderen kunnen dan sneeuwballen gooien en in India houden de kinderen droge voeten. Maar toch doen we niets. Niet echt. Jij niet. Ik niet. We zijn namelijk allemaal ondergesneeuwd in ons eigen bestaan.
