Gegil vanuit de slaapkamer bij de buren. Vreemd. Even later gaat de deurbel. De buurvrouw aan de deur. Of ik even kan komen kijken, er springt een enorm groen beest door het huis. Even later heb ik hem in mijn handen en laat hem los in de voortuin: een joekel van een sabelsprinkhaan. In huis!
Tuurlijk durfde ze hem niet zelf te pakken. Groen, groot, met lange antennes en beweeglijk, hoe eng wil je een beest in huis hebben. Maar voor mij leuk. Weer eens wat anders dan een jonge vogel, deels of totaal gesloopt door een van de vele katten in de buurt. Ook daar word ik als vogelaar regelmatig onvrijwillig ingezet als reddende engel om de geteisterde verenbrij te ontzetten.
Een joekel van een sabelsprinkhaan
Dit keer is het beestje gelukkig nog helemaal heel. Het is – zoals ik al dacht – een grote groene sabelsprinkhaan, met z’n 8 centimeter inderdaad een van de grootste sprinkhanen in Nederland. Ik pak hem voorzichtig op en zet hem even later buiten in een struik. Direct springt hij zo’n tien meter verderop weg. Deze keer niet door een open raam. Later die avond horen we geregeld zijn minutenlange luide geratel. Altijd weer gezellig om te horen. Een geluid dat sprinkhanen maken door de voorvleugels langs elkaar heen te wrijven.
Legboor
De vrouwtjes leggen in september eitjes, die ze door middel van de lange legbuis op hun achterlijf in schorsspleten of in de bodem afzetten. De nimfen komen dan in de lente uit het ei, na hier te hebben overwinterd. De jonge sabelsprinkhanen blijven gedurende de eerste vervellingen nog in de lagere begroeiingen, omdat ze dan nog niet kunnen vliegen. Pas als ze volwassen worden, in de nazomer, springen en vliegen ze hoger, soms wel tientallen meters. En zo komen ze dus, bijvoorbeeld via een open raam, in de slaap- of badkamer terecht. Je bent maar vast gewaarschuwd!
Waar te zien en te horen de sabelsprinkhaan?
Eigenlijk overal in ruige vegetatie, zowel in stedelijk en agrarische gebied. Juist in deze periode van het jaar hoor je bij wat zwoeler weer eigenlijk overal hun harde ratel, die tot op 100 meter te horen is. Vooral in de namiddag en avond. Ze zitten ook graag op geasfalteerde fietspaden die de warmte vasthouden, bijvoorbeeld in Flevoland.
Sprinkhaan in huis?
Sprinkhanen kunnen springen of zelfs vliegen over langere afstanden. Ze komen zo ook soms in huis terecht. Sprinkhanen zijn ongevaarlijk en bijten of steken niet. Je kunt ze, als ze klein zijn, gewoon vangen in een glas of potje en buiten in de struiken weer loslaten. Een groter exemplaar – als je durft – ook, maar dan in een wat groter bakje. Op een tak lokken lukt soms ook, en dan naar buiten bonjouren.
Foto bovenaan: Paul Böhre
- Luister naar het geluid van de grote groene sabelsprinkhaan (klik rechtsboven op geluid).
- Een andere fraaie sprinkhaan die je nu kunt zien, is de blauwvleugelsprinkhaan.
In het dubbeldikke zomernummer van Roots staat een artikel met superleuke weetjes over de grote groene sabelsprinkhaan en de beste plekken om ze te zien!
