Het is volop lente langs de Tungelroyse Beek in Limburg. En tijdens een wandeling door dit natuurlijke beekdal met moerasbossen en bloemrijke graslanden ontdek je ook nog eens dat de beverdichtheid hier ongekend hoog is.
Met een eerste blik op de fraai slingerende Tungelroyse Beek zou je niet denken dat hier niet zo lang geleden niets meer dan een rechte en smerige afvoergoot liep. Het waterschap startte daarom in 1999 met het grootste beekherstelproject dat ooit in Nederland werd uitgevoerd. In twaalf jaar tijd werd de gehele beek ontdaan van zijn verontreinigde bodem en maakte de rechte loop plaats voor een slingerende.
Overal beversporen
Tegenwoordig is de Tungelroyse Beek weer een bruisend beekdal met moerasbossen, ruigten en bloemrijke graslanden. Roots heeft hier een wandelroute uitgezet van 11 km. Leuk weetje: de beverdichtheid behoort tot de hoogste van Nederland. De vele sporen zijn dan ook niet te missen. Meest markant zijn de afgeknaagde bomen, waarbij de kenmerkende potloodpunten achterblijven.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Sommige beversporen liggen pal naast het wandelpad en zijn niet te missen.
De beek vormt een soort kralenketting van natuurgebieden. Al wandelend kom je zo steeds in weer nieuwe stukjes. Een van de pareltjes is het Heijkersbroek. Op de statige populieren roffelen spechten er lustig op los. Midden in het bos ligt een grote visvijver, ontstaan door zandwinning. Op het water zwemmen eenden en meerkoeten driftig heen en weer, een reiger verschuilt zich onder een overhangende wilg. Op de achtergrond klinkt een luid ‘ia’. Ditmaal geen hooglanders of konikpaarden die je vaker tijdens een wandeling tegenkomt, maar ezels die een deel van het gebied begrazen.
“Op hun menu staan grassen, maar ook bladeren en takken van bomen en struiken”, vertelt Huub Joosten, boswachter van Natuurmonumenten. Zo voorkomen ze dat het gebied dichtgroeit. In het ogenschijnlijk kale grasland groeien later in het jaar bijzondere soorten, zoals teer guichelheil en klokjesgentiaan.” Op het ven dobbert een knobbelzwaan, vrouwlief bekijkt het vanaf haar nest, verstopt in het riet. “Kijk, daar”, roept Joosten enthousiast, “Ooievaars!” Een grote groep benut de thermiek van deze zonnige lentedag en wint zo geleidelijk steeds meer hoogte. Ze laten zich op de thermiek en de wind meedrijven; spoedig zijn het niet veel meer dan kleine stipjes boven de horizon.
Bloemenweides vol vlinders
Voor vlinderliefhebbers is dit ook een mooie wandeling. Onder een wolkeloze hemel vliegen massa’s oranjetipjes langs de bosranden en boven de vochtige graslanden. “Ze profiteren van het extensieve beheer van de natte graslanden. Allerlei bloemen krijgen daardoor een kans, zoals de vele pinksterbloemen, de waardplant van deze fraaie vlinders”, vertelt de boswachter. Het klein geaderd witje prefereert dezelfde pinksterbloemen en fladdert hier eveneens veel rond. Ook de dagpauwoog laat zich regelmatig zien, zeker op het wandelpad. Hier kunnen de vlinders zich heerlijk opwarmen op het droge zand.
Zin om deze route te wandelen? Bekijk hier de routekaart én download gratis de gps-track.
Meer wandelinspiratie
- Nieuw natuurommetje: in de Zeeuwse Slikken van de Heen wonen zoveel wilde dieren én grote grazers dat de kans op het spotten van wildlife groot is.
- Wandelen langs water: struinen door het Maaspark.
- Wie denkt dat Flevoland helemaal is drooggelegd: niet het Harderbos. Naast een ‘oerbos’ in wording vind je er overal waterpartijen, met bijbehorende dieren. Fotograaf Niels Kooyman stippelde voor Roots een mooie voorjaarswandeling uit door dit bos dat een beetje buiten de lijntjes kleurt.
Tekst en foto’s: Bob Luijks