Bultrugwalvissen hebben vanaf hun geboorte heel veel te leren en te ontdekken voordat ze de statige oceaanreuzen worden zoals wij ze kennen. Natuurfotograaf Tony Wu volgt al jaren het proces van hofmakerij, geboorte en puberteit tot volwassenheid dat de bultruggen doormaken. Je leest en ziet het uitgebreid in Roots november – hier een klein voorproefje. Weet je bijvoorbeeld hoeveel bultrugbaby’s wegen bij de geboorte?
Bultruggen komen in alle wereldoceanen voor. Hun jongen worden altijd in de wintermaanden geboren, in de warme wateren waar de bultruggen ook paren. Rond Hawaï bijvoorbeeld, waar jaarlijks veel bultrugbaby’s worden geboren, voor de Australische oostkust of in de Stille Oceaan rond de eilandengroep Vava’u in Tonga.
Baby van duizend kilo
Vanaf het moment dat ze worden geboren, zijn jonge bultruggen volkomen afhankelijk van hun moeder. Die voedt haar baby niet alleen met heel veel dikke, vette melk, maar beschermt haar kalf ook tegen rovers, leert het de essentiële lessen om te overleven en hoe om te gaan met andere bultruggen. De band met de moeder is de belangrijkste in het leven van elke bultrug. Een kalf is direct na de geboorte volledig ‘compleet’, inclusief de grote borstvinnen die typisch zijn voor de bultrug. Het kan ook al meteen zwemmen (zij het de eerste tijd wat onhandig), zodat het aan het wateroppervlak adem kan halen.
Bij de geboorte is een bultrugkalf gewoonlijk zo’n vier meter lang en weegt het circa duizend kilo. Maar ze ravotten als een jonge pup en barsten van de energie. Door veel te spelen leren ze omgaan met hun lijf en oefenen ze de kunst van het zwemmen. Daar hebben ze een klein jaar de tijd voor; dan moet elk kalf voor zichzelf kunnen zorgen. Al duurt het nog veel langer voordat het jong volwassen is – de kalfjes groeien tot hun tiende jaar en bereiken pas dan hun volwassen lengte (waarbij de vrouwen groter worden dan de mannen).
CREDITS: TEKST EN FOTO TONY WU | VERTALING EN BEWERKING DIEDERIK PLUG
In Roots november zie je veel meer prachtige beelden van bultrugbaby’s – en lees je meer over deze bijzondere dieren. En uiteraard nog veel meer, zoals:
– Herfsttocht door het Gelderse Speulderbos
– Erik van Ommen over sociale kauwtjes
– De kwestie: watervervuiling kleine wateren
– Natuurommetje Landgoed Vossenberg
– In de ban van mussen
– René Krekels over nuttige bloedzuigers
– Is er in Nederland ruimte voor elanden?
– De paddenstoelen van Jan Vermeer
– Noten helpen dieren de winter door
En nog veel meer…dus pak ‘m mee uit het winkelschap of bestel ‘m online – je betaalt tot en met 24 november geen verzendkosten.
Meer lezen
- Het is er donker en vaak koud, en ze herbergen onnoemelijk veel geheimen. Vind je het gek, gezien die enorme dieptes. Dit zijn de tien diepste oceanen en zeeën op een rij. De volgorde kun je trouwens met een korrel zout nemen: om de zoveel tijd ontdekken wetenschappers weer een punt dat toch écht dieper is dan het vorige diepste punt. Als er érgens nog veel te ontdekken valt, dan is het wel in deze 10 diepste oceanen en zeeën.
- Het jonge walrus vrouwtje Freya dat al een paar weken door de Waddenzee rondtoert, is neergestreken in de kop van Noord-Holland. De walrus voelt zich thuis in Den Helder. ’s Nachts slaapt het dier in de afgeschermde marinehaven, overdag foerageert ze voor de zeedijk en laat zich daar mooi bekijken.
- De valse doornhaai is een haai van formaat – hij kan zo’n 180 cm worden. Nu blijkt dat hij ook licht geeft, net als sommige andere haaien. Rest alleen de vraag: wat heeft deze grote lichtgevende haai precies aan die intrigerende eigenschap?