Roots-redacteur Daniël Mulder wandelt voor Roots overal in Nederland. Bij Plantage Willem III op de Utrechtse Heuvelrug ontdekt hij op de flanken van dit nationale park een stukje Afrika.
Het is al dagen grijs winterweer zonder een zuchtje wind. Ze zeggen dat het leven is als een rivier die stroomt, maar vandaag ademt alles stilstand. Alleen boven de wolken – zouden ze lekker in het zonnetje vliegen? – hoor ik overtrekkende ganzen, onzichtbaar in beweging. Ik sta op het punt om Plantage Willem III te verkennen, een natuurgebied bij Elst op de zuidwestflank van de Utrechtse Heuvelrug.
Plantage Willem II: Afrika in Nederland
Ik heb al heel wat natuurgebieden bezocht in Nederland, maar Plantage Willem III zorgde voor een formidabele verrassing. Na het klaphek ontvouwt zich namelijk een golvend savanneachtig landschap met groepjes bomen en hier en daar een struik. In de zomer, bij een graad of 30, moet het voelen als Afrika in Nederland. Er lopen hier volgens het informatiepaneel grote grazers zoals koniks, galloways en damherten, maar ik zie alleen uiterst traag bewegende galloways.
Heuvels uit de ijstijd
De contrasten zijn groot. Aan de ene kant heb je dus het Afrika-gevoel, maar je kunt je ook onderdompelen (brrrr) in het ijstijden-gevoel, want aan het begin van de route loopt je door een sneeuwsmeltwaterdal uit de laatste ijstijd. Tegen het einde van de ijstijd begon het landijs namelijk te smelten en dat water nam weer zand en grind mee van de stuwwal. Aan de voet van de stuwwal stroomde het water langzamer en bleef het zand en grind weer liggen. Zo zijn de flauwe hellingen ontstaan. Voor de liefhebbers: deze hellingen worden ook wel sandr genoemd.
Deze route – je vindt die in de nieuw te verschijnen wandelgids over nationale parken – biedt nog twee fijne verrassingen. De eerste is zandafgraving Kwintelooijen, waar je een trap beklimt met ontelbaar veel treden, die je iedere vorm van stilstand laat vergeten. Bovenaan wacht de beloning: een grandioos uitzicht. Ook verrassend is de Paasheuvel, een soort natuurlijke rotonde op landgoed Remmerstein. Deze Paasheuvel kun je ook beklimmen en dan sta je op het hoogste punt van dit zogenoemde Sterrenbos.
Stilstaand op de Paasheuvel kijk ik naar de vier lanen die uitkomen op deze bult, die weer op een heuvel ligt. De lanen, die in de verte mistig en grijs ogen, zijn leeg. Nergens beweging. Nergens een wandelaar te bekennen. Best prettig eigenlijk die stilstand. Laat de rivier nog maar even slapen.
Meer berichten over wandelen
- Wandelroute: winterstilte op Schiermonnikoog. Bekijk hier de route.
- Wandelblog: op pad met een kat in Twente…
- Bekijk hier alle Roots-wandelgidsen.
