Het weer op de wadden is voor weermannen net zo lastig te doorgronden als de oerknal voor kosmologen: het is giswerk op hoog niveau.
Een voorbeeld. Vorig jaar kampeerde ik op Schiermonnikoog. Er was een dag lang regen en onweer voorspeld. Toen ik ’s ochtends uit de tent kroop, scheen de zon barmhartig. Ik zei tegen mijn vriendin en mijn dochters: “Het zal wel snel gaan regen, laten we op pad gaan. We fietsten door de duinen. De zon scheen. We gingen nog snel even naar het strand. De zon scheen. Wel zag ik in de verte een paar grijzige wolken. “Dat zal de regen zijn, laten we snel boodschappen gaan doen”, zei ik. We deden snel boodschappen.
Op de terugweg naar de tent was het nog steeds prachtig weer. Mijn dochters zeiden: “We hebben het warm en we hebben dorst.” We stopten bij hotel Duinzicht aan de Badweg. Het terras was leeg. “Waar is iedereen?”, vroeg ik aan de ober die met een leeg dienblad stond te jongleren. “Ze hebben slecht weer voorspeld, dan komt er meestal geen hond”, zei hij. “Het weer is net als de politiek, het wordt nooit zoals ze het vooraf beloven.”
Nog een voorbeeld. In de virtuele wereld van het weer zou het afgelopen zaterdag regenen op de wadden. Ik was die dag, met een rugzak vol regenkleding, op Terschelling; het was de hele dag zomer. Met mijn dochters en een vriendinnetje van een van mijn dochters zwommen we zelfs in de warme Noordzee. Op een gegeven moment keek ik naar de lucht boven zee. Was die nu blauw of grijs? Om vier uur viel er plotseling een bui van 5 minuten die niemand had zien aankomen. Na die bui, die heerlijk lauw was, rolde iedereen zijn handdoek weer uit en de zon straalde weer als een blij kind.
Later op de avondboot naar Harlingen dacht ik dit: het probleem met de weersverwachting op het wad is, je kunt er nooit helemaal zeker van zijn dat ze het fout hebben bij het KNMI.
