De Posbank, the place to be in augustus, foto Ronald Kamphuis
Ik heb iets met heide. Misschien is dat een jeugdsentiment. Als kind bracht ik al mijn vakanties in Schoorl door en altijd was het beroemde fietspad door de duinen -De Zeeweg- omgeven door een oneindig paars. Later zochten mijn ouders andere vakantiebestemmingen maar ieder jaar tuften wij in augustus wel weer met ons Dafje naar de Hilversumse heide, de dichtstbijzijnde paarse plek als je in Utrecht woont.
Ook toen ik mijn huidige vrouw leerde kennen bleef ik de augustus-traditie voortzetten. We gingen naar de Posbank of naar Dwingeloo. Ergens moest ik even de bloeiende heide zien.
En toen gebeurde er iets heel moois. In 2000 kocht ik een huis aan de rand van Putten op de Veluwe. Er hoorde ook een stukje bos van 2500 vierkante meter bij. En als supertrotse bosbezitter ging ik elke dag op onderzoek uit om te zien wat er allemaal in stond. En jawel hoor, helemaal achterin bleken een paar hele oude struikheide planten te staan. Wat was ik blij met dit laatste restje van iets wat ooit een gigantische Veluwse heidevlakte was geweest. Ook in het aangrenzende bos ontdekte ik van deze minireepjes struikheide. Daar waar archeologen zoeken naar aardlagen en potscherven hield ik me bezig met een historisch landschap dat zich ooit op deze plek had bevonden. Arme boertjes hadden ooit op deze plek hun schapen laten grazen en daarmee het oneindige heidelandschap onderhouden.
Met pijn in het hart deed ik in 2007 weer afstand van mijn historische miniheidelandschap en vertrok naar de Vogezen. Maar gelukkig, hier is ook heide! En de eerste zomer hier ontdekte ik in het bos achter mijn huis ook van die minireepjes struikheide. En weer dwaalden mijn gedachten af naar eeuwenoude landschappen waarin Vogezen-schapen over de volledig met struikheide begroeide berghellingen scharrelden. Vergane landschappen die hun paarse sporen achterlaten, ik vind dat geweldig!
Gelukkig! Ook vlakbij mijn huis in de Vogezen zijn nog reepjes heide te vinden, ook hond Mikkeli is er blij mee!
Het begrip ‘heide’ leidt nog wel eens tot verwarring. Officieel staat het woord heide voor een vegetatie en het daarbij behorende landschap. De planten die er groeien en in augustus zo mooi paars kleuren worden in de volksmond ook heide genoemd maar officieel heten die planten struikheide of dopheide, afhankelijk van de grondsoort.
