Op 20 september zijn de winnaars van de Roots Natuurfotowedstrijd 2014 bekend gemaakt. De veertien winnaars zijn gehuldigd tijdens een feestelijke bijeenkomst in de Amsterdamse Hortus en hun foto’s vind je terug in de Roots van oktober. Maar naast deze winnaars is er nog zoveel meer moois ingezonden!
Ik leef altijd erg mee met de inzenders van onze fotowedstrijden. Ze hebben iets gemaakt waar ze tevreden over zijn en dat hebben ze toch maar mooi naar Roots gestuurd in de hoop er een prijs mee te winnen.
Maar ja, met zoveel inzendingen zijn er natuurlijk ook veel afvallers. Bij deze nog een klein eerbetoon aan de foto’s die het net niet hebben gehaald en een korte uitleg waarom ze niet bij de hoofdprijswinnaars zitten.
Over twee weken zal ik nog een keer drie mooie net-nieters tonen.
• De foto van een zwemmende vos (bovenaan deze blog) is een mooi voorbeeld van een foto die je in eerste instantie als winnaar zult aanwijzen. Een aantal juryleden vielen direct voor de aandoenlijke blik en het bijzondere fenomeen dat is vastgelegd. Zwemmende vossen zie je immers niet zo vaak. Het is natuurlijk ook een bijzondere plaat, ook de reflectie in het blauwe water is prachtig. Maar naamate er meer over deze foto werd gediscussieerd kwamen de mindere kanten van deze foto naar boven. Waarom staat het puntje van de staart er niet op? Het licht is wel erg ‘knal’. En zo belandde deze -absoluut bijzondere – foto toch niet bij de hoofdprijswinnaars maar kreeg wel een mooi plekje in de Roots Natuuragenda.
• Deze hyacinthen-foto trekt direct veel aandacht. Het meest opvallend is natuurlijk de kleurstelling en de grote leegte op tweederde van de foto. Een lekkere eigenwijze visie, daar was de jury wel enthousiast over. Maar toch. Juist als de foto zo minimalistisch en eigenwijs is moet iedere millimeter van de foto wel kloppen. En dat is toch niet helemaal het geval. Zowel aan de linkerkant als aan de bovenkant zijn de bloemetjes een beetje aangesneden en dat trekt de foto een beetje scheef. Enerzijds is er ruimte zat in de foto en anderzijds passen die kleine bloemetjes er niet eens helemaal op. Kortom, geen hoofdprijs maar wel een mooie plek in de agenda.
• Deze rollende golf kreeg nog iets meer kritiek over zich heen. Een heerlijke goudkleurige avondsfeer en een prettige, rustgevende abstractie van de zee, dat is duidelijk. Maar net als bij de hyacinthen-foto geldt hier ook dat bij een dergelijke minimalistische compositie alle onderdelen wel precies op hun plek moet zitten. En dat is hier niet het geval. De compositie rammelt een beetje aan de bovenzijde. De bovenste golf is over de volle breedte aangesneden en daardoor lijkt het alsof er een soort dikke (beetje scheve) kaderrand aan de bovenkant van de foto staat. En deze donkere rand haalt gelijk ook alle diepte uit de foto, er is geen suggestie meer van een verte.
Dus helaas geen hoofdprijs en omdat de foto uiteindelijk ook nog een beetje saai is (een zwemmend vogeltje had de spanning enorm kunnen verhogen) viel deze foto helaas ook net buiten de agenda.
