Babyzeehonden op Helgoland

Edwin Giesbers

25 november 2019 .

Foto: Edwin Giesbers.

Natuurfotograaf Edwin Giesbers trotseert zware zeeën en snijdende winterkou om een bijzondere gebeurtenis mee te maken: de geboorte van grijze zeehonden. Op het onbewoonde eiland Düne, dat behoort tot het Duitse Noordzee-eiland Helgoland, valt hij met zijn neus in de boter.

Op ongeveer 70 kilometer vanaf de Duitse kust ligt Helgoland, een eiland van rode zandsteenrots. Beroemd bij natuurliefhebbers en natuurfotografen vanwege zeevogels als zeekoet, noordse stormvogel en jan-van-gent die daar vanaf april komen broeden. Nu, in de winter, reis ik via Cuxhaven per boot naar het eiland voor een ander dier: de grijze zeehond. Deze leeft samen met de kleinere gewone zeehond op het – op een kilometer van Helgoland gelegen – kleine onbewoonde zandeiland Düne. Hier worden in de gure winterwind van eind november tot januari de jongen van de grijze zeehonden geboren. De stoere pups hebben de eerste weken echter een dikke witte winterjas die ze goed tegen de snijdende winterkou beschermt, alleen kunnen ze hier niet mee zwemmen. Pas na drie weken is de witte vacht vervangen door een grijze en kunnen ze het water in.

Foto: Edwin Giesbers.

Ruwe overtocht

Kun je in de zomer met een snelle catamaran in 1 uur naar Helgoland, met de ‘gewone’ boot gaat het wat trager en duurt de overtocht ongeveer 2 uur en 20 minuten. Prima natuurlijk als de zee rustig is, maar juist in de winterperiode kan het onstuimig zijn en komt het ook nog weleens voor dat de boot vanwege de ruwe zee niet vaart. Vandaag vaart de boot gelukkig wel, al krijg ik daar naarmate we langer op zee zitten wel steeds meer bedenkingen bij. Hoge golven beuken met grote kracht tegen de boot en menig passagier krijgt te maken met zeeziekte. Ik ben dan ook behoorlijk blij als ik eindelijk Lange Anna in zicht krijg. Deze kenmerkende hoge rotspunt staat los van Helgoland en rijst fier omhoog vanuit de zee. Niet lang daarna varen we de haven van Helgoland binnen.

Bijgekomen van de woelige zeereis besluit ik in de namiddag het kleine taxibootje naar Düne te nemen. Deze vertrekt ieder uur en is met een paar minuten in het haventje op Düne. Na een paar honderd meter lopen ontdek ik vlak langs een houten vlonderpad, tegen de duinrand aan, een vrouwtje grijze zeehond met een jong van pas enkele dagen oud. Het kleine witte wollige jong kijkt me met grote ogen aan, begint speels in het zand te rollen en steekt zijn voorflippers omhoog alsof hij mij begroet. Prachtig! Dit moment maakt de lastige zeereis in één keer helemaal goed! Al snel steekt de wind weer op en voordat mijn camera gezandstraald gaat worden, besluit ik moeder en kind weer alleen te laten en terug te gaan naar mijn Hotel op Helgoland.

Foto: Edwin Giesbers

Veilige afstand

De volgende dag loop ik over het strand en overal waar ik kijk liggen de zeehonden, waarvan een aantal ook met jongen. Overal klinkt het gehuil van de jongen – het is niet zo vreemd dat de pups ook wel huilers worden genoemd, al geldt die naam officieel voor jongen die (tijdelijk) alleen worden gelaten door hun moeder. Om de zeehonden de noodzakelijke rust te geven en niet te verstoren, is het van belang om een afstand van minstens 30 meter tot de zeehonden aan te houden. Tijdens de geboorteperiode zorgen wachters van de natuurbeschermingsorganisatie Verein Jordsand ervoor dat de vele toeristen deze afstand tot de zeehonden respecteren.

Hoewel er redelijk veel bezoekers zijn, waaronder ook fotografen met grote telelenzen, liggen de zeehonden rustig te slapen. En vrijwel iedereen houdt zich netjes aan de geadviseerde afstand tot de zeehonden, met uitzondering van twee jonge meiden die met hun mobiel een selfie met een zeehond willen maken. Vriendelijke doch resoluut worden ze aangesproken door Michael Engbert van Verein Jordsand. Al verscheidene jaren is Engbert op Düne in het geboorteseizoen actief als wachter. Voorlichting is belangrijk en hij laat mij een kartonnen kaartje zien dat gebruikt wordt om de afstand tot de zeehond te bepalen. Simpel maar doeltreffend.

Winterbaby’s op Helgoland:

 

HART VOOR DE NATUUR

Tips voor verantwoord fotograferen

...