DOOR: FREDERIK THOELEN
De Ethiopische wolf (foto: Vincent Munier)
Vandaag ging ik mijn vader ophalen op de luchthaven na zijn reis naar Ethiopië. Hij had fantastische verhalen over dit mooie land en dat gaf mij heimwee naar exact een jaar geleden, toen ik zelf in Ethiopië zat. Gedurende een maand zocht ik met mijn expeditiegenoten in het Nechisar National Park intensief naar de Nechisar Nachtzwaluw, een vogelsoort die nog nooit in levende lijve is gezien en enkel bekend is van een in het zand gevonden vleugel. Omdat ik zelf een grote liefhebber ben van roofdieren en (helaas) niet elk jaar in Ethiopië ben, mocht één uitstap zeker niet ontbreken. Ik wilde graag naar de Bale Mountains om de Ethiopische wolf, de zeldzaamste hondachtige ter wereld, én zijn favoriete prooi, de reuzenmolrat, op beeld vast te leggen.
De reuzenmolrat
Na twee dagen reizen over wegen die continu versperd werden door duizenden koeien en geiten, konden we uiteindelijk beginnen aan de klim door de lagergelegen bossen tot we uiteindelijk op het ongeveer 3000 meter hoog gelegen Sanetti-plateau aankwamen.
De ijzig koude wind stond in schril contrast met de hete savanne waar ik enkele dagen daarvoor nog op vertoefde. Het plateau is een fantastisch open landschap dat enerzijds opvalt door zijn rotsformaties en reuzenlobelia’s, maar anderzijds zie je ook overal de sporen van de basis van dit hele ecosysteem: knaagdieren. Overal zie je tunnels en hopen aarde uitgegraven door heel veel muizen en rattensoorten. Naar schatting 2500 kilo (!) knaagdieren leeft hier per vierkante kilometer. Een droom voor heel wat roofdieren: we zagen augurbuizerds en steppearenden, verder speurden steenarenden en lannervalken naar een prooi.
Ook Ethiopische wolven zijn gek van ratten en muizen, al zijn zij gespecialiseerd in de jacht op een heel uniek dier: de reuzenmolrat. Reuzenmolratten zien eruit als een soort ondergronds levende cavia. Hun ogen staan pal bovenop hun kop om de omgeving goed af te speuren naar roofdieren. Ze blijven altijd ten minste met hun achterste in de burcht, om tijdens het grazen bij het minste gevaar onmiddellijk terug te kruipen in hun holletje. Omdat ze zo schuw waren, plaatste ik mijn schuiltent naast een ingang en inderdaad, na een kwartiertje kwam het kopje tevoorschijn! Voorzichtig begon de reuzenmolrat te grazen rondom zijn holletje. Na 10 minuten hield hij het voor bekeken, en ging hij terug ondergronds.
Het prooidier vastleggen was gelukt, nu nog het roofdier! We waren er in februari, net in de periode dat de wolvenjongen hun nest voor de eerste keer zouden verlaten. Viavia kregen we de locatie van een rotsformatie waar een familie Ethiopische wolven zou leven. Tegen de avond plaatsten we onze schuiltent op zo’n 50 meter van de formatie. Lang hoefden we niet te wachten, want al na een halfuur zagen we enkele volwassen dieren terugkomen van hun rooftochten op de open vlakte. Toen de dieren naar het nest toekwamen, kwam een vrouwtje uit een spleet in de rotsen hen tegemoet gelopen. Ze was echer niet alleen, maar werd op de voet gevolgd door 4 hevig bedelende wolvenpups! De volwassen dieren braakten voedsel uit waaraan de jongen zich tegoed deden. Wat een fantastische ervaring!
We konden de hele familie nog een uur lang observeren en filmen, tot het te donker werd om nog iets te zien. In het donker keerden we terug naar onze tent, nog altijd in volledige extase van het schouwspel dat we hadden kunnen bekijken. Voordat we gingen slapen, konden we nog wat opwarmen bij een knetterend vuurtje in de tent van de bewakers. Lang duurde de nachtrust echter niet, de volgende morgen moesten we er vroeg uit voor een nieuwe dag wolvenspotten!
Hier is het filmpje van de wolven en de reuzenmolratten:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=QlGAnx3a1R4]
Kijk voor meer info op mijn blog.
