De Spaanse vlag is een zeldzame nachtvlinder. Roots-redacteur Daniël Mulder vindt er een in een toiletgebouw op een natuurcamping in Zuid-Limburg. Dood. Wat doe je er dan mee?
Het geluid van een tentrits zoeft door de nacht. Twee van de drie dochters moeten naar het toilet. Oef, 04.15 uur pas. Ik vraag of ze alleen over de camping durven. Dat durven ze.
Weer dat zoevende tentritsgeluid, dat een barst slaat in de slaap. Eén dochter is naar het toilet geweest, maar de andere durfde niet want er vloog “een monster” rond in het toiletgebouw. “Een gigantische wesp.”
Foto: Hans van Vuren
Ik loop met haar door het duister richting het verlichte gebouwtje. Het monster blijkt een hoornaar, dat zijn inderdaad kleine reuzen. Het insect vliegt dreigend rondjes. Terwijl ik de wacht houdt, gaat mijn dochter naar het toilet.
Naast de wasbak zie ik ineens een nachtvlinder liggen, dood in een plasje water. Zelden herken ik insecten – er zijn ook zo veel soorten – maar dit was een Spaanse vlag. Nog een zeldzame soort ook. Ik pak de vlinder op, maar een vlinder in je hand is gewichtsloos. De voorvleugel is groenzwart met crèmekleurige strepen. De ondervleugel bleekrood met hier en daar een vlek. Tropische kleuren.
Ik weet niet wat welk lot deze Spaanse vlag had getroffen, misschien had die zich blindgestaard in het licht. Dat kan hé, nachtvlinders kunnen tijdelijk blind worden door te fel licht. Nachtvlinders vinden licht verwarrend, ze oriënteren zich op het vage schijnsel van de sterren en de maan, zo’n toiletgebouw in de nacht is dan een soort supernova. Daarom fladderen ze als dolle vlinders rond felle lampen. Eenmaal op de lamp komen ze tot rust. Het is dag, denken ze. We moeten slapen.
Dochter wast haar handen en ziet de vlinder. “Is die dood?” “Ja, kom we nemen hem mee naar buiten.” Ik leg de vlinder onder een struik, onder een deken van duister. Wij lopen terug naar de tent. Boven ons glimmen sterren.
Foto header: Loes Kuiper
