DOOR: RENÉ ALBLAS
De Provence is voor mij een ideale vakantiebestemming. En dan met name de Baronnies, een bergstreek in het noorden van de Provence. Ik was er een paar weken geleden en ik merkte dat de gieren er in opmars zijn.
Rondom het plaatsje Remuzat vind je vale gieren, monniksgieren, aasgieren en lammergieren. Ze hebben zelf ooit de oversteek gemaakt uit de Pyreneeën. De laatste jaren zwermen de dieren steeds verder uit en zo kon ik bijna dagelijks vanuit mijn vakantiehuisje, zo’n 30 kilometer van Remuzat verwijderd, de gieren zien vliegen. Een prachtig gezicht.
Tijdens een wandeling over een bergkam kwamen ineens gieren tevoorschijn, zo dichtbij had ik ze nog nooit gezien. Geweldig! Het suizen van hun vleugels, de enorme schaduw die zo’n dier werpt. Mijn vrouw en ik telden er in de gauwigheid zo’n vijftien. Heel indrukwekkend.
Maar toen de gieren duikvluchten vlakbij ons gingen maken werd mijn euforie toch enigszins gemengd met angst. Niet voor mij zelf ,maar wel voor de twee Finse Lappenhonden die we bij ons hadden. Die honden kun je qua omvang vergelijken met een flink lam. Ik kreeg ineens visioenen van gieren die lammetjes aan hun klauwen meezeulen naar hun nest. Is dat een sprookje of gebeurt dat werkelijk?
Gieren eten dode beesten, meestal…
Met een stoere blik verwees mijn vrouw deze bedenkingen naar het rijk der fabeltjes. “Gieren komen op dode beesten af en niet op die vrolijke springers van ons”, verzekerde ze mij. Ik geloofde haar, maar terwijl de gieren op nog geen 10 meter van ons af vlogen leek het me toch wel verstandig om de hondjes extra dicht bij mij in de buurt te houden en extra veel armbewegingen te maken. Om maar aan te geven dat wij alle 4 (mens en hond) alive and kicking waren.
Het was een mooie wandeling en er is verder niets gebeurd.
Maar een weekje later viel mijn oog op een artikel in de Volkskrant waarin Spaanse boeren klagen over gieren die hun levende vee, met name kalfjes, aanvallen en doden.
Door het groeiende aantal gieren en het feit dat er nauwelijks voedsel te vinden is omdat de boeren hun kadavers niet meer in het veld laten liggen, zouden de gieren zich steeds meer als roofdier gaan gedragen. En zich dus ook op levende dieren richten. Dit tot groot ongenoegen van de boeren, die naast de wolf en de beer er nog een vijand bij hebben gekregen.
Uhm, tja. Ik weet in ieder geval nu al dat ik bij een volgende wandeling in de Baronnies mijn honden nog dichter in de buurt zal houden…
