Foto: Joost van Doorn
We weten al veel over het leven van wilde dieren, maar er valt nog heel wat bij te leren. Gelukkig wordt er boeiend wetenschappelijk onderzoek gedaan, maar ik vind het altijd spijtig dat de resultaten vaak beperkt blijven tot wetenschappelijke publicaties, en niet doorsijpelen naar het brede publiek. Daarom probeer ik af en toe ook wetenschappers te volgen tijdens het uitvoeren van hun onderzoek, en er een filmpje van te maken.
Zo trok ik vorige week naar de Antwerpse haven. De Antwerpse haven en natuur gaan op het eerste zicht niet echt samen, maar in één van de compensatiegebieden van de uitbreiding van de haven ligt een klein maar waardevol natuurgebied. De meest opvallende bewoners van dit gebied zijn lepelaars. In Nederland zijn ze met een 2000 broedkoppels niet zo speciaal, maar in België brengen maar een twintigtal koppels jongen groot, wat hen toch heel speciaal maakt bij ons. Ruim de helft broedt in de Antwerpse haven, op een kunstmatig onderhouden eilandje. De oorspronkelijke grote takkenhoop, die onder water kwam te staan bij de aanleg van het Natuurgebied, zakt elk jaar dieper weg in de modder, waardoor vrijwilligers van Natuurpunt jaarlijks takken en paletten aanvoeren om het geheel stabiel te houden.
Eerst en vooral moesten de jongen gevangen worden. Niet zo héél moeilijk, al was het continu uitkijken waar je liep door de vele kokmeeuwnesten die zich tussen de lepelaarsnesten bevonden, én was het belangrijk om niet te struikelen over de takken, zéker met een camera in je handen…
Al direct viel op dat er toch een aantal dode jongen op de nesten lagen. Dit kwam door het slechte weer begin mei. Lepelaarsjongen worden niet warm en droog gehouden door de ouders, waardoor ze erg vatbaar zijn voor koude en neerslag. Gelukkig waren er nog heel wat gezonde nesten, en behalve de pas geboren jongen, konden ze allemaal meegenomen worden om te ringen. Het ringen was een heel werk. Elke vogel kreeg een combinatie van een gewone wetenschappelijke ring, enkele kleurringen en een vlag. Een vlag is een soort plaatje, dat ook rond de poten bevestigd wordt. Elke Europese lepelaar die wordt geringd heeft een unieke combinatie die van op afstand relatief makkelijk afleesbaar is, waardoor al heel wat interessante data is verkregen. Zo weet men bijvoorbeeld dat deze jongen naar Mauritanië en Senegal vliegen om te overwinteren. Niet zo een goed idee, want heel wat jongen sterven daar, waarschijnlijk door een gebrek aan voedsel. Al moet nog heel wat onderzoek gebeuren om de exacte oorzaak te achterhalen. (lees verder onder foto’s)
Na het ringen konden alle jongen terug op het eiland worden vrijgelaten en vonden de ouders hun kroost snel terug. Toch een speciale ervaring, om in een natuurgebied te filmen met op de achtergrond enorme containerschepen die wachten op een nieuwe vracht…
Het filmpje:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=bJaHWEoKPv0]
Meer info kan je terugvinden op mijn blog www.wild-things.be
Tot volgende maand!
