Overal in het land komt de brem weer in zijn gele jas. In tuinen én in de natuur.
De brem bloeit in mei en juni op zijn weelderigst. De knalgele bloemen vallen direct op. De brem is een altijd groene struik die algemeen voorkomt op zandgrond, op heidevelden en in de duinen. Ook langs spoorwegen kun je deze felgele voorjaarsbloeiers vaak zien. Sommige mensen verwarren de brem wel eens met de gaspeldoorn. Op zich is dat niet zo vreemd, want deze struik komt op dezelfde plekken voor, heeft dezelfde bloeiperiode en blijft ook het hele jaar door groen. Maar de gaspeldoorn struik is veel zeldzamer en is te herkennen aan de lange scherpe stekels.
Brem
Gaspeldoorn, foto: Sabrina Schot
Peulen
De geurige bloemen van de bremstruik trekken nu wolken insecten aan. Als de bloemen zijn uitgebloeid, ontstaan uiteindelijk lange zwarte peulen van zo’n 3 tot 4 centimeter. De peulen zijn zwartgrijs of bruinzwart en alleen aan de rand behaard, voor de rest zijn ze kaal.
De plant heeft niet veel bladeren en ze zijn erg klein. De onderste bladeren bestaan uit drie amandelvormige blaadjes, de bovenste blaadjes zijn enkelvoudig. De blaadjes vallen gauw af, maar de takken blijven desalniettemin groen.
Pionier
Braakliggende terreinen zijn prima plekken voor bremstruik. Het is daar vaak een pioniersvegetatie, de plant die zich als eerste vestigt. Ook op plekken waar bomen gekapt zijn is de deze gele struik er vaak als eerste bij. Je ziet de bremstruik ook veel langs spoordijken.
Waar bomen gekapt zijn, komt de brem vaak als eerste tevoorschijn
Als er hoge temperaturen zijn in de herfst, kan de brem in oktober nog een tweede bloei hebben.
De takken van de bremstruik zijn heel stevig. Ze kunnen (net als berkentakken) ook gebruikt worden om een bezem te maken.
Je vindt de wilde bremstruik in heel Europa en Australië, Nieuw Zeeland en langs de oost- en westkust van Amerika.
Foto: Jacqueline Gerhardt
