Er is een explosie van planten in de natuur, maar toetreden tot hun wereld is nog niet zo eenvoudig, blogt Roots-redacteur Daniël Mulder…
Ik lag in bed toen ik ontdekte dat mijn ogen niet goed functioneren. Ik las nog wat in Botanische revolutie: De plantenleer van Charles Darwin. Iedereen kent Darwin van de vinkjes op de Galapagoseilanden en de evolutietheorie, maar bijna niemand weet dat hij ook groene vingers had. Ruim de helft van zijn leven verdiepte de beroemde bioloog zich in planten. Darwin had er oog voor.
Foto: Niels Kooyman
Een bekentenis: ik weet zeer weinig van planten en zie ze vaak over het hoofd. Voor bomen, wat eigenlijk uit de kluiten gewassen planten zijn, stop ik wel, maar planten…
Ik snap ze ook niet zo goed met hun stempels, meeldraden, stampers en kroon- en kelkblaadjes. Voor mij leven planten een bestaan in een parallel universum. Laat staan dat ik ze herken: planten zijn voor mij een soort Chinezen, ze lijken in mijn ogen waanzinnig veel op elkaar. Maar dat ligt dus allemaal aan mij, want ik lijd aan ‘plantenblindheid’, zo las ik.
Kwistig strooien met kleuren
Plantenblindheid heeft niets te maken met afwezigheid van zicht. Het gaat erom dat mensen niet onbevooroordeeld naar planten kunnen kijken. Simpel gezegd: omdat we weinig van planten snappen, denken we dat planten onnozeler zijn dan mensen. Nu denk ik dat laatste overigens niet hoor…
De laatste dagen wandel ik veel en vooraf aan elke wandeling spreek ik mijzelf bestraffend toe: kijk naar planten, probeer ze te doorgronden. Het is deze dagen niet moeilijk een plant te zien, want de natuur strooit kwistig met geel en wit bloeiende planten. Af en toen kniel ik en probeer de naam van de plant te achterhalen. Want je bestaat pas in dit land als je naam hebt. Ik blader door de Heukel’s Flora, die ik geregeld moedeloos weer dichtsla. Een plantenveldgids is als een hermetisch gedicht, alleen de maker begrijpt het.
Foto: Daniël Mulder
Volgens Darwin zijn planten zintuigelijke organismen. Ik durf Darwin niet tegen te spreken, maar ik denk dat planten ook aan ‘mensblindheid’ lijden. Planten geven namelijk niets om mensen, ik heb het althans nooit opgemerkt, maar dat kan ook weer liggen aan mijn plantenblindheid.
En zo dans ik een beetje om de planten heen en de planten om mij. Omdat ik een week lang toenadering heb gezocht met de Hollandse flora, vond ik dat ik onderweg wel een bosje klaprozen – die herken ik wel – kon plukken. Eenmaal thuis waren alle blaadjes afgevallen. Slim plantje.
Meer over planten
6 feiten over klaprozen
Is een wilgenkatje een bloem?
Foto header: Marcel van Kammen
