De pinguïn oogt zowel koddig als knap, met zijn waggelende gang in smoking outfit. Poepen doet menig pinguïn liever een eindje bij hemzelf vandaan: een kwestie van ‘poepschieten’. een Over zijn poep valt En ook over de poep van de pinguïn valt genoeg te zeggen. Lees deze vier weetjes maar.
4x weetjes over pinguïnpoep
1. De adéliepinguïn poept vijfmaal zo hard als wij
Veel pinguïns poepen liever wat verder bij zichzelf vandaan. Ook uit noodzaak: ze moeten immers hun eieren bewaken. De adéliepinguïn spant de kroon qua ‘poepschieten’. Japanse wetenschappers berekenden eerder dit jaar dat hij zijn poep nog verder wegwerpt dan eerder werd gedacht. Bij het eerdere onderzoek was namelijk geen rekening gehouden met het boogje waarin hij poepschiet. Dat boogje duidt op nog meer (poep)druk.
Om precies te zijn poept dit pinguïntje van bescheiden formaat liefst vijfmaal zo hard als mensen. Waardoor zijn poep zo’n 1,34 meter bij hemzelf vandaan belandt. Handige vaardigheid, dat ‘langeafstandspoepen’. Al moet je wel zorgen dat je buiten bereik van andermans poep blijft – en dat is best een kunst, in zo’n drukke kolonie.
2. Poepende pinguïns stoten lachgas uit
Op het sub-Antarctische eiland Zuid-Georgia leven zo’n 150.000 broedparen keizerspinguïns, en die poepen wat af met zijn allen. Dat hebben ook de Deense wetenschappers geweten: ze werden letterlijk onwel, door de hoeveelheid distikstofmonoxide: lachgas. In drukbezochte gebieden lag die concentratie ruim honderdmaal hoger dan bij een net bemest stuk landbouwgrond, aldus geograaf Bo Elberling in een persbericht van de Universiteit van Kopenhagen.
Dat komt door het menu van de keizerspinguïn: vis en krill. Vis en krill bevatten veel stikstof doordat ze fytoplankton eten: mimicroscopisch kleine algen. Door grondbacteriën wordt de stikstof in de poep vervolgens omgezet in lachgas.
3. Pinguïnpoep zorgt voor leven op Antarctica
De stikstofrijke poep van pinguïnkolonies verrijkt de bodem op Antarctica zo goed dat het bijdraagt aan biodiversiteit. Dat concludeerden onderzoekers van de Vrije Universiteit Amsterdam vorig jaar, nadat ze zich een weg hadden gebaand door gebieden met groepen schreeuwende zeeolifanten, pinguïns en dierlijk afval. Doel: het onderzoeken van de gronden en (korst)mossen op dit koudste en droogste continent.
De wetenschappers ontdekten dat pinguïnpoep deels verdampt als ammoniak. Dat wordt het binnenland ingeblazen en vervolgens als ammonium opgenomen door de planten. De groei en bloei van planten is weer goed nieuws voor behoorlijk veel kleine ongewervelde diertjes, zoals springstaarten en mijten. Per vierkante meter zijn er daarvan zelfs miljoenen op Antarctica – tegenover ‘slechts’ zo’n 50.000-100.000 per vierkante meter in graslanden in Europa, aldus ecoloog Stef Bokhorst van de Vrije Universiteit.
4. Het verraadt zijn aanwezigheid – vanaf grote hoogte
‘Guano’, zo heten afzettingen opgedroogde pinguïnpoep. En die bruinrode vlekken droge poep zijn vanuit de lucht goed te zien, constateerden Britse wetenschappers van de British Antarctic Survey (BAS) onlangs weer eens op satellietbeelden. De hoeveelheid guano duidde op de aanwezigheid van liefst elf nieuwe kolonies keizerspinguïns. Dat betekent dat de populatie twintig procent groter is dan eerder werd aangenomen. Ook de plekken verbaasden de wetenschappers: die lagen behoorlijk ver uit de kust.
Meer lezen
- De precieze ins en outs én de heuse wiskundige formules qua poepschietende pinguïns vind je in dit wetenschappelijke artikel. Alles over het onderzoek naar de biodiversiteit op Antarctica dankzij pinguïnpoep lees je in Current Biology.
- Meer over de positieve kanten van mest lees je in deze ode aan de drol.
- Lees hier hoe de keizerspinguïn overleeft op Antarctica.
Foto bovenaan: iStock
