“Niets mooier dan een vlak boven de grond zwevende velduil”, aldus de maker van deze prachtige plaat, René Smits.
De velduil is in Nederland vrij zeldzaam geworden. Het is een uil die van open terrein houdt, met een voorkeur voor moerassige gebieden en venen. Hij lijkt een beetje op de ransuil, maar heeft veel kortere oorpluimen en zwavelgele ogen. In tegenstelling tot andere uilsoorten is deze uil ook overdag actief. Velduilen zijn zwervers en leggen soms enorme afstanden af. ’s Winters vind je in Nederland en België soms kleine invasies van velduilen uit Noord- en Noordoost-Europa.
Midden jaren zeventig waren er in Nederland nog 130-185 broedparen. De velduil kwam toen overwegend voor in Flevoland, Noordwest-Overijssel, Friesland, de Drentse hoogveengebieden en de Waddeneilanden. Het huidige aantal broedparen wordt geschat rond de 20, waarvan het merendeel leeft op de Waddeneilanden en in Noord-Groningen.
