Vorige week werd ik achtervolgd door ziekte, afgelopen zondag ook weer. Ik lag in bed, zwevend tussen droom en werkelijkheid. Ik kon slechts het duister verdragen. De hele dag doken er zinnen op mij af, flarden van verhalen, slotregels en poëzie. Helaas heb ik niets onthouden. Daarom duikel ik nu een verhaal op dat ik schreef voor een internetproject 365×1, waarin ik dagelijks een natuurtekst schreef. Deze verscheen op dag 86:
Geachte heer Mulder,
Namens De Kaken, de overkoepelende vereniging der haaien aller wereldzeeën, wil ik u oprecht feliciteren met uw 10-jarig jubileum als vegetariër. Wij waarderen het zeer dat u zich fel verzet tegen haaienvinnensoep, uw oog voor het wel en wee van andere wezens vinden wij beslist bewonderenswaardig.
Naast deze felicitatie wil ik u graag een persoonlijke vraag stellen. Ik zeg het eerlijk en onomwonden: ik snap niets van u. Want waarom laat u in hemelsnaam een mals hapje lopen als u de kans krijgt? Ikzelf twijfel geen moment als er een sappig zeehond in mijn blikveld verschijnt. Hap, slik, weg. Hmmm. Zo gaat dat bij ons. Maar goed, ik ben een witte haai en mijn maag knort vaak hevig. Als ik niet eet ga ik dood. Zo simpel zit mijn leven in elkaar.
Ik dwaal af. Wat ik graag wil weten: gelden er op het land soms andere, wellicht betere, waarheden omtrent het leven? Is mijn werkelijkheid anders dan die van jullie? Zie ik dingen soms troebel doordat ik in, sorry dat ik zeg, steeds viezere oceanen zwem. Is mijn waarheid wellicht gekleurd, of andersom? Of bestaan er soms meerdere waarheden naast elkaar?
Een goede vriend van mij, een tijgerhaai, zei laatst: “De waarheid is altijd een mening, een interpretatie van de werkelijkheid. Stop met tobben en pak een zeehond.” Wat denkt u, heeft hij gelijk? Ik vraag het u, omdat uw leefwereld zeer ver afstaat van die van mij, dus ik verwacht dat u mijn visie op de wereld wellicht kunt doen kantelen.
Ik wacht in spanning op uw reactie. En mocht u in de tussentijd een duik nemen in zee, noemt u gerust mijn naam als u wordt lastiggevallen door een collega-haai.
Een welgemeende groet vanuit een nat en koud Oceanië,
Willem de Witte Haai
