DOOR: RUBEN EVENS
Naast het inventariseren van vogels is één van onze hoofdtaken hier in Ethiopië het registreren van zoogdieren in Nechisar National Park. Een belangrijk onderwerp omdat de begrazingsdruk door nomadische veehouders de afgelopen jaren sterk is toegenomen. In Nechisar National Park mag je wonen, maar dat komt de kwaliteit van het park zeker niet ten goede. Overal zijn er sporen van vernieling, de rivier wordt gebruikt als een “snelweg” tussen de dorpen en de grasvlakte, de grasvlakte zelf is sterk overbegraasd en de biodiversiteit gaat overal achteruit. Carnivoren worden vergiftigd omdat ze vee zouden eten, herbivoren worden gestroopt… omdat ze goed smaken. Zonde, want Nechisar National Park heeft prachtige vergezichten en veel potentie om een uitstekend nationaal park te zijn.
Tijdens ons nachtwerk kunnen we behoorlijk wat zoogdieren observeren. Door met onze felle lampen in de duisternis te schijnen, zien we regelmatig oogjes van nachtactieve zoogdieren reflecteren. De reflectie ontstaat door een “tapetum lucidum” of een laagje in de ogen van de dieren dat het licht in de oogbol doet reflecteren. Handig zo’n laagje! Anders zouden we die beesten nooit opmerken! We zien vele soorten antilopes, caracal (soort lynx), zebra’s, gazellen, verschillende galago’s (lijkt een beetje op een eekhoorn), genetkatten en stekelvarkens. Ook de hyena’s proberen ons “onopgemerkt” te besluipen, maar het kenmerkende gehuil verraadt hen keer op keer.
Overdag vinden we vooral sporen van zoogdieren op de zandwegen. Bavianen, stekelvarkens, mangoesten, civetkatten, ze passeren allemaal de revue maar laten zich zelden zien. Om deze zoogdieren effectief waar te nemen doen we beroep op een tiental trail-camera’s. Deze camera’s worden geactiveerd als een zoogdier er voorbij loopt. Het is dan ook razend spannend om deze ’s morgens te controleren. Inmiddels hebben we een indrukwekkend lijstje zoogdieren op onze camera’s: Luipaard, civetkat, stekelvarken, bosbok, baviaan, nijlvaraan (uiteraard geen zoogdier), grondeekhoorn, spitsmuizen en … een leeuw!
We wisten al dat er een mannetjes-leeuw dichtbij onze kampplaats verbleef. Elke nacht horen we hem immers brullen. Aan het begin van week twee is het prijs. Leeuwen sporen in onze voetstappen, net naast de kampplaats!!! Vol spanning bekijken we de trailcam beelden… BINGO! Geen mannetjes leeuw, maar een heuse leeuwin!
Als je denkt aan Afrikaanse natuurparken denk je automatisch aan leeuwen. Dat geldt niet voor de natuurparken in Ethiopië. Leeuwen zijn daar echt zeldzaam, en schuw. Je vind ze niet zomaar in de open vlaktes. De leeuwen hier leven meestal teruggetrokken in dichte vegetatie, en leiden een onopvallend bestaan. Ongetwijfeld heeft de vervolging door lokale bevolking daar iets mee te maken. In Nechisar National Park was het al meer dan 15 jaar geleden dat de aanwezigheid van leeuwen was aangetoond. Maar wij hebben nu met zekerheid een leeuwen-koppel kunnen aantonen!
We hebben al meer dan 35 zoogdier-soorten waargenomen, waaronder een nieuwe soort voor het park (moerasmongoest). Enkele soorten zijn van het lijstje verdwenen zoals wilde hond en Swayne’s Hartebeest. Voor deze soorten is het waarschijnlijk te laat, maar toch is nog niet alle hoop verloren. De waarnemingen van het leeuwen-koppel en de luipaard-sporen (waarvan één op minder dan 3m van ons is gepasseerd!) zijn van onschatbare waarde voor het park management nu hebben zij een krachtig argument om het park te beschermen. Fingers crossed!
In mijn volgende blog meer over de nachtzwaluw en andere vogels.
