De bever is populairder dan ooit. Het dier heeft zijn eigen website waarop hij is te volgen via webcams, bevertochten trekken veel bezoekers en het dier verspreidt zich over Nederland. Het gaat goed met de bever, dit is niet altijd zo geweest. Voor 1988 was er twee eeuwen lang geen enkel exemplaar te zien in Nederland.
De laatste bever op Nederlands grondgebied werd doodgeknuppeld in het Gelderse Zalk. Om deze fout terug te draaien, moest het dier terug de Nederlandse natuur in. Hierover werd in 1959 al gesproken. Door de vele regels zou het nog 29 jaar duren voordat de bevers weer terug in Nederland waren.
Succesvolle proef
De Biesbosch bleek met de rijk begroeide oevers en het vele water het meest geschikte gebied voor de bevers. Tussen 1988 en 1992 verwelkomde de Biesbosch in totaal 42 uitgezette bevers. De dieren kwamen vanaf de Duitse Dübener Heide, een groot bosgebied in de omgeving van Leipzig. De grote belangstelling voor het dier kwam toen al naar voren, er kwam zoveel pers op de uitzettingen af dat de gebouwde burcht het bijna begaf.
In eerste instantie was de uitzetting een proef. Want kun je de dieren wel weer terughalen in de Nederlandse natuur na zoveel jaren van afwezigheid? Als voorwaarde voor de uitzetting werden ze vijf jaar gevolgd. Het werd een succes, 25 jaar na de uitzetting zwemmen er 600 bevers rond in Nederland waarvan een derde in de Biesbosch.
Bever in een woonwijk
Niet alleen daar voelt de bever zich thuis, ook trekt hij naar de rest van Nederland. Naar Almere bijvoorbeeld. Middenin Almere Poort heeft een bever een woonwijk tot zijn nieuwe woonplaats gemaakt.
In Polder de Dood in de Biesbosch, waar het 25 jaar geleden begon, is samen met onder andere oud-minister van Landbouw Gerrit Braks en oud-directeur van Staatsbosbeheer Hein van Asperen een gedenkplaat onthuld. Zij lieten in 1988 de eerste bevers los in de Biesbosch.
Foto Jacques van der Neut
