Foto: Fred van Wijk
Na iets meer dan een jaar filmen, monteren, liedjes zoeken, teksten schrijven, maar vooral genieten van het uitgebreide dassengedrag ging vorige week mijn eerste wat grotere natuurfilm in première! Alles was klaar, behalve de intro. Die moest ik nog maken.
De bedoeling van de intro is dat ik heel in het kort wat uitleg geef om de film aan te kondigen. Het zou super wanneer het zou lukken om samen met de dassen in beeld te komen terwijl ik die uitleg geef. Niet simpel, maar ik wilde toch een poging wagen (uiteindelijk lukt het David Attenborough ook altijd om samen met de dieren in beeld te komen…).
Daarom trok ik met Geert, een goede vriend die ook de voice-over van mijn film voor zijn rekening heeft genomen, naar de dassenburcht in de Voerstreek waar ik het grootste deel van de film heb opgenomen.
We installeerden ons op een eindje van de burcht, en toen was het wachten geblazen. De dassen verlaten ofwel net voor, ofwel net na de schemering hun burcht. Is het vóór de schemering, dan kan ik mooie kleurenbeelden maken. Net na de schemering moet ik het doen met infraroodbeelden, zwartwit dus.
Zelfs het wachten op de dassen is zelden saai. Zo kwam er dit keer een reekalf naar ons toegelopen. Net zoals mensenkinderen zijn ze bijna nergens bang voor, en na wat toertjes om ons heen te hebben gelopen, trok het naar de vlakbij gelegen weide om daar op zoek te gaan naar verse blaadjes en kruiden. Iets later begon ook een bosuil te roepen, maar de dassen, die besloten om nog even in hun burcht te blijven. Uiteindelijk, toen het net te donker was om nog in kleur te filmen, kwamen de eerste dassen naar buiten. Langzaam sloop ik in het verlengde van een dikke boom richting de burcht. Ik haalde de micro boven, en deed enkele opnames van de intro mét de das op de achtergrond!
In zwartwit, maar gelukt!
Missie geslaagd! We genoten nog even van een vlooisessie van de dassen voordat we de burchtomgeving verlieten.
En uiteindelijk, enkele dagen later, was dan de première in het Toeristisch bureau van de Voerstreek in ’s Gravenvoeren. We hadden schoolkinderen uit Maastricht uitgenodigd die voordat ze als eerste mijn film konden bekijken, wat uitleg kregen van collega Sil Janssen van het Natuurhulpcentrum. Hij vertelde enkele leuke anekdotes over dassen die in het opvangcentrum werden opgevangen, en na de film gingen we gezamenlijk naar een echte dassenburcht.
De film is nu wel klaar, maar met het filmen van de dassen stop ik niet. Daar zijn ze veel te boeiend, grappig en onvoorstelbaar voor!
Kijk ook op mijn blog voor meer info over de dassenfilm.
