Onlangs zijn de winnaars van de Roots Natuurfotowedstrijd 2014 bekend gemaakt.
De veertien winnaars zijn gehuldigd tijdens een feestelijke bijeenkomst in de Amsterdamse Hortus en hun foto’s vind je terug in de Roots van oktober. Maar naast deze winnaars is er nog zoveel meer moois ingezonden!
Ik leef altijd erg mee met de inzenders van onze fotowedstrijden. Ze hebben iets gemaakt waar ze tevreden over zijn en dat sturen ze dan zomaar naar een tijdschrift in de hoop dat ze er daar ook iets bijzonders in zien. Maar ja, als er ruim 3000 inzendingen zijn moeten er dus heel veel afvallen! Ook veel foto’s die wel ‘iets hebben’ maar die door onze deskundige jury dan toch niet als de meest bijzondere platen worden aangemerkt.
Om een paar van deze ‘mooie afvallers’ toch nog even in het zonnetje te zetten heb ik een persoonlijke selectie gemaakt van zes foto’s en daarbij een kleine toelichting waarom ze het toch net niet hebben gehaald. Deze week bespreek ik drie foto’s, volgende keer nog drie.
• Allereerst het bronstige edelhert van Bendiks Westerink, bovenaan deze blog. De gouden ochtendsfeer is prachtig. Eén van de juryleden merkte echter op dat de poten van het dier wat ongelukkig in beeld zijn gekomen. Het lijkt alsof hij er maar twee heeft! Deze handicap bleef vervolgens onze aandacht trekken en dus viel de foto buiten de prijzen.
• De ijskoude foto ‘Riisitunturi’ van David Peskens kreeg -zeker vanwege het mooie blauwe licht- ook waardering van de jury. Toch viel hij buiten de boot omdat de compositie niet helemaal lekker is. Het licht komt van links en daardoor trekt je oog die kant op, helaas glij je dan al heel snel de foto uit. Terwijl er rechts juist teveel ‘saai-igheid’ overblijft.
• Met het Zomers portret van een poolvos, gemaakt door Herman van het Hart is eigenlijk niets mis. De oplettende blik is prachtig vastgelegd, de omgevingskleuren zijn mooi en de grasjes zijn een leuk speels element in de foto. Veel hondenliefhebbers (zoals ik) smelten bij zo’n portret. En toch heeft deze foto het ook niet verder gebracht dan de agenda. Als je het ‘lieve koppie’ even vergeet gebeurt er eigenlijk niet zoveel in deze foto. Een andere kadrering had de foto spannender kunnen maken, bijvoorbeeld de kop linksonder in beeld.
Alle drie de foto’s hebben natuurlijk wel een mooi plekje in de Roots Natuuragenda gekregen!
