Dramatische wolkenluchten op de achtergrond tijdens portretfotografie verleidden haar om over te stappen op het vastleggen van landschappen. En niet onverdienstelijk: Saskia Boelsums’ werk is over de hele wereld te zien. In een reportage in het novembernummer van Roots zegt ze: “Ik ben een soort Hollandse meester in een nieuw jasje.” Vrijdagochtend is ze uitgeroepen tot Kunstenaar van het jaar 2020.
Stichting Kunstweek organiseert sinds 2003 de verkiezing Kunstenaar van het jaar. Doel van de verkiezing is om te zien hoe in Nederland wordt gedacht over beeldende kunst en beeldend kunstenaars. Ook wordt via een verkiezing duidelijk welke kunstenaars het meest worden gewaardeerd. Dit jaar is fotograaf Saskia Boelsums uitgeroepen tot de Nederlandse kunstenaar van 2020. Andere finalisten voor deze prijs waren onder meer Iris van Herpen, Erwin Olaf en Daan Roosegaarde.
Hollandse meesters
Boelsums fotografeert landschappen waarin ze op een prachtige manier speelt met licht. In oktober verscheen haar boek Saskia Boelsums, Landscape Photography, met werk dat de sfeer ademt van Van Ruisdael en andere Hollandse meesters. Voor een reportage in het novembernummer sprak Roots uitgebreid met Boelsums, die zich pas sinds 2013 volledig op fotografie is gaan richten.
Na haar verhuizing naar het Drentse platteland maakte ze lange wandelingen en ontdekte ze de schoonheid van de natuur. En die wilde ze vastleggen. Fotografie was echter een heel nieuw medium voor haar. Daarom gaf ze zichzelf vier jaar de tijd om zich erin te verdiepen en begon met het fotograferen van stillevens. Gewoon thuis, met het onderwerp op een tafeltje bij het raam zodat ze kon spelen met het licht.
Liefde voor wolkenluchten
Ze begon met moderne stillevens, later werden het klassieke, en na verloop van tijd stapte ze over op portretfotografie. De eerste portretten schoot ze binnen, alvorens ze zich naar buiten verplaatste. Tijdens die shoots in de openlucht gebeurde het: ze kreeg steeds meer oog voor de wolkenlucht op de achtergrond. En zo ontstond de liefde voor landschapsfotografie.
Haar werk met die dreigende luchten in combinatie met weidse vergezichten wordt vaak vergeleken met dat van kunstschilders uit vroeger tijden, zoals Maris en Van Ruisdael. Niet dat ze de schilderijen van de Hollandse meesters probeert na te maken: “Zeker niet, het zijn nou eenmaal dezelfde luchten en dezelfde landschappen waarin ik me begeef.” Maar er is nóg een overeenkomst tussen de olieverftechnieken en de moderne, digitale technieken: “De precisie van het plaatsen van schaduwen en hooglichten (de lichte gebieden in een foto, red.), want zonder goed licht geen goed beeld. Ik ben een soort Hollandse meester in een nieuw jasje met een nieuwe techniek.”
