Ze zijn er, maar je ziet ze (bijna) nooit. De ooit door de mens geïntroduceerde wasbeer en de wasbeerhond sprokkelen in de veilige beschutting van het nachtelijk duister zwemmend en scharrelend hun voedsel bijeen. In Roots maart een portret van deze twee olijke opportunisten die een thuis hebben gevonden in onze streken. Hier een klein voorproefje.
De wasbeer en de wasbeerhond zijn exoten. Ze zijn niet inheems en hebben hier in het verleden nooit geleefd. Wasberen hebben hun oorsprong in Midden- en Noord-Amerika. Ze werden in Europa door particulieren veel in gevangenschap gehouden, omdat het zulke snoezige dieren zijn. Maar wasberen laten zich niet gemakkelijk opsluiten en de nodige exemplaren ontsnapten. In Duitsland ging men nog verder. Ter ‘verrijking van de natuur’ en niet in het minst om lekker te kunnen schieten, werden wasberen uitgezet. Ook in Noord-Frankrijk werden ze losgelaten. Al met al ontstonden in de twee landen flinke populaties die zich bovendien nog steeds verder uitbreidden. Zó sterk dat de wasberen ook Nederland hebben bereikt; de eerste ontsnapte dieren al rond 1910, de wilde pas rond de eeuwwisseling.
“Ze komen nu nog vooral voor in Gelderland en Limburg, maar breiden zich gestaag uit. Nog zo’n 25 jaar en de wasbeer heeft het westen van het land bereikt”, voorspelt roofdierdeskundige Jaap Mulder. De onderzoeker waagt zich overigens niet aan een schatting van het huidige aantal wasberen, net zomin als dat van de wasbeerhond of van bijvoorbeeld de vos.
Bij de wasbeer zijn de oren groot en spits | Foto Klaus Echle / NPL
Geen familie van elkaar
Zeker is dat de wasbeerhond minder talrijk is dan de wasbeer, al neemt ook de wasbeerhond flink in aantal toe. De wasbeerhond is overigens geen familie van de wasbeer. Het verschil wordt al duidelijk in hun namen: de wasbeer is een beerachtige en verwant aan onder meer de neusbeer en de rode panda, terwijl de wasbeerhond als hondachtige de vos en de wolf tot zijn familie mag rekenen.
De twee hebben ook andere herkomstgebieden. De wasbeerhond komt uit Oost-Azië, onder meer uit Korea, een deel van Siberië en Japan. Hij werd in Rusland en Oost-Europa rond de jaren 50 op grote schaal gefokt en uitgezet vanwege het bont, dat vanwege de lange haren heel gewild was, en nog is. Het leven is goed voor de wasbeerhonden in Europa en hun aantal groeit en groeit. Omdat jonge dieren wegtrekken om een eigen territorium te bemachtigen, kwamen ook de wasbeerhonden uiteindelijk in Nederland terecht. In het noordoosten althans. Op de Veluwe leeft ook een populatie, maar deze is ontstaan uit een aantal ontsnapte dieren.
Credits: Tekst Monica Wesseling | Beeld Klaus Echle / NPL
Meer lezen – over o.a. de wasbeer(hond)
Het vervolg van dit artikel vind je in Roots maart, nu verkrijgbaar in de winkels. Daarin uiteraard nog veel meer flora en fauna, een kleine greep:
- Nieuwe serie: de mooiste fotohutten van de Lage Landen
- Hotspots speenkruid
- De koraaldriehoek: een oceaan vol kleur
- Lente in de bol: wandelen op landgoed De Paltz & in ’t Roegwold
- In de ban van nachtvlinders
- Doe mee: de Grote Roots Natuurfotowedstrijd 2022
Dus pak Roots mee uit het winkelschap of bestel ‘m eenvoudig online via de webshop.
Meer zien & lezen
- Bekijk hier een filmpje over de wasbeer.
- Ook de Siberische grondeekhoorn is niet inheems, maar voelt zich inmiddels prima thuis in Nederland. Hier lees je alles over deze aaibare exoot.
- Dat de wolf zich weer thuis voelt in Nederland is bekend. Vorig jaar werd (overdag) ook een goudjakhals gezien – en voor het eerst vastgelegd op bewegend beeld. Er liep er zomaar een langs een akker waar een boer bezig was. Hij legde het dier als eerste vast op zijn telefoon, en kenners bevestigden de waarneming.
