In de serie “Uitgelicht” bespreekt een natuurfotograaf zijn of haar recent gemaakte foto. Deze keer vertelt Inge Duijsens over haar foto van een karekiet.
“Het voorjaar is een prachtige tijd voor natuurfotografen. Je kunt dan een aantal vogels zien en fotograferen die je alleen in het broedseizoen ziet.
Eén zo’n soort die zich nu goed laat fotograferen, is de kleine karekiet. In deze tijd van het jaar kun je de kleine karekiet overal horen in kleine rietgebieden en moerasgebieden. De mannetjes zingen nu volop om hun territorium te verdedigen en de vrouwtjes aan te trekken.
Geluid
Het geluid dat hij maakt is krr-krr-kiet-kiet-kiet. Als ik dat hoor denk ik altijd “karekiet karekiet, je hoort me wel maar je ziet me niet”, naar het lied over de karekiet. Maar het zien van dit vogeltje is nu niet zo moeilijk. Hij zit verborgen in het riet en klimt luid zingend hoog in het riet en is helemaal niet schuw!
Deze foto heb ik gemaakt in een gebied waar ik meerdere karekieten hoorde zingen. Ik heb eerst een tijdje gekeken waar welke vogel ging zitten zingen, en er vervolgens één uitgekozen die ik kon fotograferen zonder dat er riet voor zat. Daarna mijn positie gekozen en gewacht tot hij op de juiste plek terugkwam.
Gedrag
Ik probeer altijd foto’s te maken waarbij de vogel een bepaald gedrag laat zien en het beeld moet een bepaalde emotie bij mij oproepen. Ook vind ik het mooi als de vogel grotendeels scherp is en de achtergrond vaag. Dan gaat alle aandacht naar de vogel. Dit krijg je door te werken met teleobjectieven en ervoor te zorgen dat er wat afstand zit tussen het object (vogeltje) en de achtergrond. Zo worden de rietstengels buiten het scherpstelgebied vaag. Bij deze opname klopte het allemaal, bij het bekijken hoor ik hem nog zingen en hij kijkt me ook nog aan. Het riet is niet storend maar wel herkenbaar.
De karekiet is erg plaatsgebonden. Deze vogel is toevallig geringd en ik kwam een paar dagen later weer in hetzelfde gebied en de geringde vogel zat weer op dezelfde plek te zingen. Met gemak kon ik weer een hele serie opnames maken.”
diafragma f/7.1 – sluitertijd 1/1000 – iso 250.
Handige tips van Inge:
• Ga nu op pad. In mei heb je de meeste kans de karekiet vrij en zingend te kunnen fotograferen.
• Kijk op waarnemingen wanneer je geen locatie weet waar hij zou kunnen zitten. Kies het liefst voor een gebied waar er meerdere zitten.
• Voor dit soort opnames heb je een telelens nodig (300 mm of meer).
• Luister een paar keer naar het zanggeluid zodat je deze vogel ook gemakkelijk in het veld herkent. Bijvoorbeeld via deze site.
• Denk na over hoe je de positie van het licht wilt en ga eventueel op een ander tijdstip terug om de zon in de door jou gewenste positie te krijgen.
