In de serie “Uitgelicht” bespreekt een natuurfotograaf zijn of haar (recent gemaakte) foto. Deze keer vertelt Roots fotoblogger Bjorn van Lieshout over voorjaarsbloeiers fotograferen met tegenlicht.
Lente is geen seizoen. Lente is een gevoel. Lente is een gecombineerd gevoel van blijdschap, rust en hoop. En er is één plek die dit gevoel ieder jaar bij mij weet op te wekken. Die plek is het Wijboschbroek. Dit is een broekbos waar veel voorjaarsbloeiers vechten om je aandacht, maar ze worden allemaal overtroffen door een bosbodem vol bosanemonen. Ieder jaar is dit bos mijn eerste bestemming voor lentefoto’s. In de loop der jaren heb ik al veel foto’s gemaakt van die tere bloempjes. Het is dus een uitdaging om met een foto thuis te komen die nog iets toevoegt aan mijn portfolio bosanemonen.
Als ik daar in het Wijboschbroek lig, omringd door bloemen, met een heerlijk zonnetje in mijn gezicht, krijg ik voor het eerst dit jaar het lentegevoel. En dat gevoel wil ik vastleggen in een foto. In de zee van bosanemonen is er één die mijn aandacht trekt. Het tegenlicht veroorzaakt een mooie schaduwwerking op de kroonbladeren, hierdoor ziet de bloem er nog breekbaarder uit dan normaal.
Ik besluit dat het een lichte foto moet worden, om de kwetsbaarheid van de bloem te benadrukken, maar ook om het lentegevoel te versterken. Terwijl ik op zoek ben naar een compositie merk ik dat er, onder een bepaalde hoek, een roze gloed over de foto komt. Top! Compositie gevonden.
De belichting
Ik stel de belichting in zodat de lichte achtergrond niet overbelicht is en druk af. De achtergrond is goed belicht, maar de bloem is ondanks het tegenlicht erg donker. Het brengt mijn lentegevoel niet goed over. Als ik de belichting goed instel voor de bloem is een groot deel van de achtergrond overbelicht.
Het probleem is dat het contrast tussen de bloem en de achtergrond te groot is. Om dit op te lossen moet ik de bloem extra belichten. Dit zou ik kunnen doen met de flitser, of met een zaklampje. Het probleem is alleen: Waar plaats ik die lichtbron? Als ik hem als extra tegenlicht plaats krijg ik een dubbele schaduw van de stampers en meeldraden. Niet mooi! Als ik het licht vanaf de camera op de bloem laat schijnen dan verminder ik het tegenlicht. Ook niet wat ik wil.
Gouden regels
Binnen de fotografie heb je heel veel regels en wetten; compositieregels, belichtingsregels. Allemaal bedoeld om je te leren hoe je een onderwerp het beste kunt fotograferen. Plaats je onderwerp niet in het midden. Snijd je onderwerp niet aan. Zorg dat je onderwerp scherp is. Stuk voor stuk goede regels, maar elk van die regels kun je breken als je een bepaald effect wil bereiken. Waarom dan niet de moeder aller belichtingsgeboden overtreden: “Gij zult niet overbelichten!”
Uitgebeten plekken kun je immers niet corrigeren in de nabewerking.
Maar wat als ik niet wil corrigeren? Wat als ik het niet erg vind dat een deel van de foto helemaal wit is? Wat als ik gewoon een foto wil maken die mijn gevoel overbrengt?
Over de foto
Zoals eigenlijk altijd heb ik mijn camera op het statief staan. De camera is ingesteld op diafragmavoorkeur, met een ingesteld diafragma van f/4.5. De ISO is ingesteld op 400 en met een belichtingscompensatie van +2,3 stops(!) levert dit een sluitertijd op van 1/640 seconde. Het LCD-scherm van mijn camera geeft aan dat de achtergrond overbelicht is. So what!
De tip van Bjorn
- Zorg dat je de regels kent en kan toepassen, maar wees niet bang om ze te breken.
