Vaak moet je midden in de nacht van huis als je een dagje in een fotohut gaat zitten. Je wilt immers niet dat dieren doorhebben dat je de hut betreedt en bovendien profiteer je van het prachtige ochtendlicht. Maar voor een fotosessie in de weidevogelhut in Marken kun je rustig uitslapen. Je gaat pas ‘s middags naar binnen en komt er de volgende ochtend weer uit. Zo pak je zowel dat ochtendlicht als het mooiste avondlicht mee! In Roots 3 lees je alles over fotograferen vanuit schuilhutten, wij delen hier alvast een kort fragment uit het artikel.
Op het Noord-Hollandse eiland Marken bezoeken we een weidevogelhut die midden in een plasdrasweiland is geplaatst door de boer. Die brengt je persoonlijk naar de hut toe, die meer lijkt op een schaft- of bouwkeet, maar dan helemaal op fotografen ingericht. Op weg naar de hut krijgen we een mooi idee van wat ons te wachten staat: vooral grutto’s voeren de boventoon; ze zijn net weer in groten getale in Nederland aangekomen na een lange tocht uit Afrika en doen zich tegoed aan de rijke voorraad wormen en insecten in het natte weiland. Maar door het geroep van de grutto’s heen zijn ook andere soorten te horen: tureluur, scholekster, het gekrak van krakeenden, wintertaling en natuurlijk ganzen. Het zijn vooral de grauwe gans en brandgans die zich hoorbaar laten gelden. Alles bij elkaar is het een vogelkoor dat zijn weerga niet kent, geen minuut is het stil.
Foto: Henkjan Kievit
Luxe fotohut
Aangekomen bij de hut klimmen we snel naar binnen met al onze spullen. Fototassen, slaapzakken, eten en drinken, het lijkt wel of we twee weken blijven! Snel de deur dicht en de eerste indruk laten binnenkomen. We bevinden ons in een luxe fotostudio, voorzien van bedden, een klein toilet, brander om koffie of thee te zetten en eventueel wat eten op te warmen, tafeltje en stoelen, ligmatjes en rondom kijkgaten. Die kijkgaten zitten vlak boven de grond en zijn aan de buitenkant voorzien van een camouflagenet. Je statief en (schommel)kop kun je dan ook thuislaten; je prikt je lens gewoon naar buiten en laat hem leunen op een van de rijstzakken die ruim voorhanden zijn in de hut. Dit lage standpunt is natuurlijk heerlijk voor het maken van bijzondere foto’s: je kijkt de grutto’s, kieviten, ganzen en eenden recht in de ogen en de achtergrond vervaagt lekker in de verte. Omdat je de hele tijd liggend op de grond op een matje ligt te fotograferen, merk je echter wel dat je geen flexibele twintiger meer bent – althans, ik niet. Als snel verkrampt je nek, begint je rug te kraken en blijk je spierpijn te krijgen op plekken waarvan je niet wist dat je daar spieren had. Maar het heerlijk lage standpunt en dus prachtige beeld van de vogels doet je dat al heel snel vergeten.
Tips & trucs
Omdat de lensopeningen in deze fotohut extreem laag zitten, net boven de grond, is het verstandig om een camera mee te nemen waar een uitklapbaar schermpje op zit. Als je dat niet hebt, is het aanschaffen van een zogeheten hoekzoeker zeker het overwegen waard. Hiermee kun je van boven in je camera kijken om de compositie te bepalen en scherp te stellen.
Het uitgebreide artikel vind je in het huidige Roots-nummer dat hier eenvoudig te bestellen is.
Foto bovenaan: Henkjan Kievit
