Wie zijn innerlijk kompas volgt op West-Terschelling, wordt als vanzelf aangetrokken door de Noordsvaarder en het Noordzeestrand tijdens het wandelen op Terschelling. De roep noordwaarts blijkt onweerstaanbaar, ontdekt journalist Gemma Venhuizen. Voor de trekvogel, de poolreiziger én de wandelaar.
De gaspeldoorn staat al in bloei. Onder de wolkeloze hemel geeft het felle geel een verraderlijk voorjaarsgevoel. Daarnet, binnen in café De Walvis, zag de buitenwereld er bijna uit alsof je in korte broek zou kunnen lopen. Nu, overgeleverd aan de straffe noordenwind, blijken handschoenen en muts onmisbaar. Maar noordwaarts gaan we. Neus in de wind, tintelende wangen, diep ademhalen voor die lekker zilte eilandlucht.
Een zilvermeeuw scheert over tijdens het wandelen op Terschelling. Een lokale eilander waarschijnlijk, een standvogel die hier jaarrond verblijft – al zijn er ook meeuwen uit Noord-Europa die hier alleen komen overwinteren, en dan in het vroege voorjaar de trek terug naar Scandinavië maken. Noordvlieders, zou je kunnen zeggen, net zoals je hier op West-Terschelling ook een Noordsvaarder hebt. Geen vogel maar een strandvlakte, een aangegroeid stuk eiland in feite. Ooit was de Noordsvaarder een losse zandplaat, maar in de loop van de negentiende eeuw groeide het zand aan het eiland vast. En daar, op de grens tussen oud en nieuw, lopen wij ons innerlijk kompas achterna.
Noordelijke horizon
Wie Terschelling in vogelvlucht wil leren kennen kan niet buiten de beklimming van het Kaapsduin, met ruim 31 meter boven zeeniveau het hoogste punt van het eiland. Vanaf de top zijn de steile, witte duinen in het noorden goed te zien. Blinkend wit ogen ze, in de zon, als ijsbergen, en direct schiet de associatie met die vroegere ‘noordvaarders’ te binnen: ontdekkingsreiziger Willem Barentsz en zijn mannen, die in de zestiende eeuw Spitsbergen ontdekten en noodgedwongen op Nova Zembla overwinterden. Barentsz werd geboren in Formerum, op Terschelling, en het is niet moeilijk om je voor te stellen hoe hij hier naar de noordelijke horizon tuurde en over verre oorden dagdroomde tijdens het wandelen op Terschelling.
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Video: Bart Volbeda
Koers richting Brandaris
Aan de andere kant lonkt het Noordzeestrand: half hollend, half glijdend de heuvel af. Het stuivende zand verandert het strand in een dynamisch abstract schilderij. Even pootjebaden in de koude branding, daarna weer snel tegen het duin omhoog rennen om warm te worden. Dit is Nederlands avonturieren op z’n best. Met de ondergaande zon in de rug is het tijd om huiswaarts te keren na het wandelen op Terschelling. Niet naar het Behouden Huys van Barentsz, maar een behouden vaart terug naar het vasteland.
Zelf wandelen op Terschelling
Heb je zin om deze Roots-wandeling van 8,6 km of 12,4 km op Terschelling te maken? Bekijk dan de routekaart en download de gps-track.
Meer wandelinspiratie
- Een klein bultje heet in Overijssel meestal een belt, maar een flinke heuvel noemen ze hier met enige overmoed een berg. Rondom Markelo liggen een paar prachtige exemplaren. Je verkent ze tijdens deze wandeling, die grotendeels over het indrukwekkende landgoed Weldam loopt.
- Het Roots Natuurpad is een ruim 450 kilometer lange en avontuurlijke wandelroute dwars door Nederland. Het voert je in 32 trajecten van de rand van de provincie Groningen naar de grens van Noord-Brabant met België, zoveel mogelijk over onverharde paden en trage wegen. Voor wie het pad wil lopen: dit is het Roots Natuurpad in 8 vragen (en antwoorden).
Tekst: Gemma Venhuizen Foto’s: Marcel van Kammen
